‘Hoe gaat het met nieuwe vrienden maken?’ Vraagt Bas.
‘Nou, best goed’, zeg ik. Ik leun in gedachten achterover in de leren stoel terwijl zijn jonge katje in mijn haar klimt.
Ik heb het nooit geleerd, vrienden maken. De relatie met de vriendin die ik had vanaf mijn elfde was meer seksueel en zeker niet gelijkwaardig. Ik was the underdog. Op mijn 16de had ik ook een wat oudere vriendin. Ze liet me na twee jaar vallen als een baksteen toen ze een vriend krijg. Achteraf hoorde ik dat het meer aan hem lag, hij was behoorlijk agressief. Maar op dat moment was het bitter en eindeloos eenzaam. Blijkbaar moet je dat ook van jongs af aan leren, vrienden maken en vriendschappen leren onderhouden. Jan had totaal geen vrienden meer toen ik hem leerde kennen. En de mijne verdwenen als sneeuw voor de zon toen Jan in mijn leven kwam. Alleen Jos is gelukkig nog in ons leven. Jaloezie speelt vaak een grote rol denk ik.
Van de week kwam een leuke meid een avond en nachtje bij ons nader kennismaken. ‘Veel plezier!’ stuurt haar man naar mij.
Bijkomend van mijn werk denk ik hangend in de bank aan eerdere vriendschappen, ontmoetingen, al dan niet seksueel. Degene die het langste duurden begonnen rustig.
We kletsen en knuffelen in de bank. Ik ben doodmoe en val op de bank in slaap. In bed ligt Jan prinsheerlijk in het midden, net alsof we het al jaren zo doen. Helaas snurken we nogal, dus was haar nacht wat minder. En wat heerlijk om even niets te moeten. Niet perse te moeten vrijen. Ik vond het een verademing na al dat swingen en mislukte vriendjes gedoe. Leuke meid, relaxt, open, toch wel mooi dat er nog meer mensen zijn met een open relatie. Ze doet me denken aan een vriendin van toen ik een jaar of 25 was. Tijdens mijn eerste huwelijk. Na mijn scheiding bleef er niet één vriendschap over. Sja, hij had geld en ik was met niks op straat gezet. Dan leer je je vrienden rap kennen hoor.
Rustig opbouwen, ik ben de kortstondige vriendschappen zo moe. En ja, er zijn meer vrienden. En het doet me goed, doet ons goed. Er voor elkaar zijn, leuke dingen doen. En vooral niets moeten.
Misschien ben ik te bang om het verkeerd te doen. Te beschadigd, te verwrongen in de tijd.
‘Kom op’, zegt Bas. Er zijn echt wel mensen die bij jullie passen. ‘Niet veel mensen hebben een open mind, maar ze zijn er echt wel’. Ik kijk naar het katje wat onbevangen en speels door de kamer dartelt. Dat ken ik echt niet uit mijn jeugd. Het kind in mij wil nog steeds spelen, verkennen, uitdagingen hebben. Waarom maakt seks alles zo ingewikkeld? Waarom kan het er niet gewoon zijn in de flow van het moment, zonder allerlei eindeloze verwachtingen. Of dat na één of twee keer vrijen de lol er weer af is. Met Jan wordt het vrijen nog steeds fijner en intenser. Maar ook wij zijn (zeker voor mijn doen) heel rustig begonnen.
Ik ben een optimist en blijf ondanks de littekens openstaan voor nieuwe vrienden.