Nou, ik heb het verteld aan ome Bas. Hij moest erg glimlachen om mijn droom. Bas doet nooit ergens moeilijk over. Bas is Bas en hij blijft altijd relaxt. Zover ik weet natuurlijk. We praten door over de eenzaamheid.
Vooral in de ochtend voel ik me eenzaam. Hij stelde een hele goede vraag: ‘hoe zag vroeger jouw opstaan eruit?’
Die hakte erin. Eenzaam. Wekker ging, als een speer uit bed, eenzaam cornflakes eten met veel bruine suiker, brood smeren, als een speer 10 km fietsen naar school. Ik was altijd maar net op tijd. Bijzonder is dat er langs het Amsterdam- Rijnkanaal altijd tegenwind is. Een fuik zonder ontsnappingsmogelijkheden. Elke dag, heen en terug ergens door kinderen opgewacht om gepest en in elkaar geslagen te worden.
Vier jaar lang tot ik van het Atheneum naar de Havo ging. Toen was het ineens over.
Nog krijg ik kippenvel als het woord Amsterdam-Rijn kanaal hoor of lees. Het gure vieze water wat langs de steile hoge kant klotste en gorgelde, waar ik bijna in gegooid werd en anders mijn boekentas wel. Hoe leuk is het om de jasbeschermers van een fiets stuk te trappen. Keer op keer op keer. Aan de andere kant van de smalle weg het spoor, het drukste van Nederland met elke paar minuten een trein. Bij elke trein voelde ik de aantrekkingskracht, zal ik het doen? Weg uit deze hel.
En thuis? Als mijn kleding of fiets stuk was kreeg ik een snauw na van mijn moeder, zou mijn eigen schuld wel zijn. Dus verborg ik het. Sloot mezelf op op mijn kamer, jaren lang. En ik huilde en huilde en huilde. En droomde van de ridder op het zwarte paard (ik wilde perse een Friese hengst later) die me zou meenemen en liefhebben.
‘Maar Bas, ik heb geen idee hoe het voelt om een lieve zorgzame moeder te hebben. Echt geen flauwe notie’.
‘Toch moet je een moederlijk figuur gaan zoeken’, zegt hij. ‘Niet iemand die seks met je wil. Bij voorkeur een oudere volumineuze negerin die je vasthoud, je haar borstelt. Die je zere schouders masseert’.
Het bibbert een beetje in me. Ik ben eigenlijk best bang voor vrouwen. Ik ken ze niet als liefdevol.
Heerde is niet echt druk bevolkt met negerinnen. Maar als jullie iemand weten…
Ome Bas heeft wel vaak goede ideeën.