De spiegel van Galadriel

Ik denk op dit moment een groot deel van de dag na over de liefde. Het is roodgloeiend in mijn hoofd. Stichting polyamorie Nederland, mijn handboek voor swingers, zondag ontmoet ik mijn jeugdvriendin sinds 26 jaar. Wat is liefde, wat in hemelsnaam is liefde toch? Wat is het verschil met een goede vriendschap? Is elke liefde niet uniek? Vooral niet vergelijken denk ik dan. Anders raak ik in paniek, verstrik ik in moraal en opvoeding.
Een spiegel, liefde doet me denken aan een spiegel. Ik zie mezelf door de ander. Hoe helderder de spiegel, hoe meer het mijn hart raakt. In mijn praktijkruimte draai ik momenteel muziek van Enya, ‘Who can say where the road goes, where the days floas, only time’. Het laat iets in mij trillen. Mijn jeugd golft met vlagen langs. Getriggerd door mijn zoektocht
Volgende week donderdag zie ik mijn helderste spiegel aller tijden weer. Na 3 maanden radiostilte. Ze is van heel teer glas. Zodra ik maar iets in onbalans ben springen de scherven er vanaf, diep in mijn systeem. De littekens van vorige crashes trekken nog na, er sijpelt nog wat bloed links en rechts. Maar mijn hart is groot, ik kan wel wat bloed missen.
Als ik aan de mooie momenten met mijn vader denk, hoor ik hem weer voorlezen uit ‘In de ban van de Ring’. Wat keek ik daar elke dag naar uit en wat las hij mooi voor. Tot ik zelf sneller las dan hij kon voorlezen. Nog steeds lees ik deze boeken graag en ook de films vind ik fantastisch. Liefde doet me denken aan de spiegel van Galadriel. Ze toont je diepste angsten vermengt met toekomstbeelden, al dan niet reëel. Angst voor wat zou kunnen zijn. ‘Who can say if your love grows, as your heart chose, only time’ zingt Enya. Ik ga vermoeid door, als Frodo en Sam, geen weg terug, doorploeterend de vuurberg op. Hopen dat de adelaar Gwaihir ons zal redden als de laatste pijn wegvalt en de missie volbracht is.
Ik ga niet terug, ik ben er klaar mee. Ik ga voor de poort van Khazad Dum zitten tot ze me zo zat zijn dat ze me weg moeten slepen. Liefde maakt me hardnekkig, vasthoudend. Zo zelden ontmoet je ware liefde. Ik ga ervoor. Ja, ik hou van twee mannen, al best lang. Wat mij betreft loopt dit sprookje goed af! En ze leefden nog lang en gelukkig. Hoe? Geen idee nog. In elk geval door mezelf te durven zijn, in de spiegel te durven kijken. En te geloven in mijn missie. Geloven in mezelf. Geloven in de liefde.